Wignac

Er was eens een klein meisje, de laatst geborene van de familie Markies de Wignacourt.
In zijn tijd was de Belle Epoque, de streek van de Pre-Ardennen, een streek rijk aan fruitbomen. Ze liep door de steegjes van appelbomen, beet in het fruit en zag haar ouders hun cider drinken tijdens picknicks in het Ardense bos.
Als natuurliefhebber leefde ze omringd door bosdieren: hazen, herten, eekhoorns en vossen. De kleine markiezin had een oneindige gehechtheid aan haar streek, haar bewoners en haar landschappen.
De familie Wignacourt is nu uitgestorven. De regio werd verwoest door twee oorlogen.
Bos werd herplant in plaats van boomgaarden en het landschap veranderde snel. De regio is vandaag degene die lijdt onder de grootste leegloop van het platteland in Frankrijk.
De afstammelingen van de kleine markiezin hebben Wignac gecreëerd om de boomgaarden nieuw leven in te blazen en werkgelegenheid in de regio te helpen creëren, terwijl ze de rijke biodiversiteit van het land beschermen en bevorderen.
De wortels van Wignac vormen dan ook de kern van zijn toekomstige verplichtingen.